اینجا وبلاگی گروهی است برای خدمت به بشریت، کسب تجربه، افزایش پرستش خداوند، خودسازی انسانها و...
عمری که بی عشق بگذرد، بیهوده گذشته. نپرس که آیا باید در پی عشق الهی باشم یا عشق مجازی، عشق زمینی یا عشق آسمانی، یا عشق جسمانی؟
از تفاوت ها تفاوت می زاید.
حال آن که به هیچ متمم و صفتی نیاز ندارد عشق. خود به تنهایی دنیایی است عشق. یا درست در میانش هستی، در آتشش، یا بیرونش هستی، در حسرتش.
حتی اگر نقطه ها مدام عوض شوند، کل همان است. به جای دزدی که از این دنیا می رود، دزدی دیگر به دنیا می آید. جای هر انسان درستکاری را انسانی درستکار می گیرد. کل هیچ گاه خلل نمی شود، همه چیز سرجایش می ماند، در مرکزش... هیچ چیز هم از امروز تا فردا به یک شکل نمی ماند، تغییر می کند.
به جای هر صوفی ای که می میرد، صوفی ای دیگر می زاید.
برای عوض کردن زندگی مان، برای تغییر دادن خودمان هیچ گاه دیر نیست.
هر چند سال که داشته باشیم، هرگونه که زندگی کرده باشیم، هر اتفاقی که از سر گذرانده باشیم، باز هم نو شدن ممکن است.
حتی اگر یک روزمان درست مثل روز قبلش باشد، باید افسوس بخوریم.
باید در هر لحظه و در هر نفسی نو شد.
برای رسیدن به زندگیِ نو باید پیش از مرگ مُرد.
ساعتی دقیق تر از ساعت خدا نیست. آنقدر دقیق است که در سایه اش همه چیز سر موقعش اتفاق می افتد. نه یک ثانیه زودتر، نه یک ثانیه دیرتر. برای هر انسانی یک زمانِ عاشق شدن هست، یک زمانِ مردن.
از حیله و دسیسه نترس.
اگر کسانی دامی برایت بگسترانند تا صدمه ای به تو بزنند، خدا هم برای آنان دام می گسترد.
چاه کن اول خودش ته چاه است.
این نظام بر جزا استوار است.
نه یک ذره خیر بی جزا می ماند، نه یک ذره شرّ.
تا او نخواهد برگی از درخت نمی افتد.
فقط به این ایمان بیاور.
در این زندگی فقط با تضاد هاست که می توانیم پیش برویم.
مؤمن با منکر درونش آشنا شود، ملحد با مؤمن درونش.
شخص تا هنگامی که به مرتبه ی انسان کامل برسد پله پله پیش می رود.
و
فقط تا حدی که تضاد ها را پذیرفته، بالغ می شود.
تسلیم شدن در برابر حق نه ضعف است نه انفعال.
بر عکس،
چنین تسلیم شدنی قوی شدن است به حد اعلی.
انسانِ تسلیم شده سرگردانی در میان موج ها و گرداب ها را رها می کند و در سرزمینی امن زندگی می کند.
در این دنیا که همه می کوشند چیزی شوند، تو «هیچ» شو.
مقصدت فنا باشد.
انسان باید مثل گلدان باشد.
همان طور که در گلدان نه شکل ظاهر، بلکه خلأ درون مهم است، در انسان نیز نه ظن منیّت، بلکه معرفت هیچ بودن اهمیت دارد.
همه ی پرده های میانتان را یکی یکی بردار تا بتوانی با عشقی خالص به خدا بپیوندی.
قواعدی داشته باش،
اما
از قواعدت برای راندن دیگران یا داوری درباره اش استفاده نکن.
به ویژه از بت ها بپرهیز، ای دوست.
و
مراقب باش از راستی هایت بت نسازی!
ایمانت بزرگ باشد
اما
با ایمانت در پی بزرگی مباش!
برای نزدیک شدن به حق باید قلبی مثل مخمل داشت.
هر انسانی به شکلی نرم شدن را فرا می گیرد.
بعضی ها حادثه ای را پشت سر می گذارند،
بعضی ها مرضی کشنده را؛
بعضی ها درد فراق می کشند،
بعضی ها درد از دست دادن مال...
همگی بلاهای ناگهانی را پشت سر می گذاریم،
بلاهایی که فرصتی فراهم می آورند برای نرم کردن سختی های قلب.
بعضی هایمان حکمت این بلایا را درک می کنیم و نرم می شویم،
بعضی هایمان اما افسوس که سخت تر از پیش می شویم.
صوفی حقیقی آن است که اگر دیگران سرزنشش کنند، عیبش بجویند، بدش بگویند، حتی به او افترا ببندند، دهانش را بسته نگه دارد و درباره ی کسی حتی یک کلمه حرف ناشایست نزند.
صوفی عیب را نمی بیند، عیب را می پوشاند.
تقدیر به آن معنا نیست که مسیر زندگی مان از پیش تعیین شده. به همین سبب این که انسان گردن خم کند و بگوید «چه کنم، تقدیرم این بوده»، نشانه ی جهالت است.
تقدیر همه ی راه نیست، فقط تا سر دوراهی هاست.
گذرگاه مشخص است،
اما
انتخاب گردش ها و راه های فرعی در دست مسافر است.
پس نه بر زندگی ات حاکمی و نه محکومِ آنی.
این را بیست و نهمین قاعده می گوید.
کائنات وجودی واحد است. همه چیز و همه کس با نخی نامرئی به هم بسته اند.
مبادا آهِ کسی را برآوری؛ مبادا دیگری را، به خصوص اگر از تو ضعیف تر باشد، بیازاری.
فراموش نکن که اندوهِ آدمی تنها در آن سوی دنیا ممکن است همه ی انسان ها را اندوهگین کند.
و
شادمانی یک نفر ممکن است همه را شادمان کند.
فقط در آینده دنبال بهشت و جهنم نگرد.
هرگاه بتوانیم یکی را بدون چشمداشت و حساب و کتاب و معامله دوست داشته باشیم، در اصل در بهشتیم.
هرگاه با یکی منازعه کنیم و به نفرت و حسد و کین آلوده شویم، با سر به جهنم افتاده ایم.
حال که انسان اشرف مخلوقات است، باید در هر گام به یاد داشته باشد که خلیفه ی خدا بر زمین است و طوری رفتار کند که شایسته ی این مقام باشد.
انسان اگر فقیر شود، به زندان افتد، آماجِ افترا شود، حتی به اسارت رود، باز هم باید مانند خلیفه ای سرافراز، چشم و دل سیر و با قلبی مطمئن رفتار کند.
زندگی اسباب بازی پر زرق و برقی است که به امانت به ما سپرده اند.
بعضی ها [مثل من] اسباب بازی را آن قدر جدی می گیرند که به خاطرش می گریند و پریشان می شوند.
بعضی ها هم همین قدر که اسباب بازی را به دست می گیرند کمی با آن بازی می کنند و بعد می شکنندش و می اندازندش دور.
یا زیاده بهایش می دهیم، یا بهایش را نمی دانیم.
از زیاده روی بپرهیز.
صوفی نه افراط می کند و نه تفریط.
صوفی همیشه میانه را برمی انگیزند.
عاشق حقیقی خدا وارد میخانه که بشود، آن جا برایش نمازخانه می شود.
اما
آدم دائم الخمر وارد نمازخانه هم که بشود، آن جا برایش میخانه می شود.
در این دنیا هر کاری که بکنیم، مهم نیّتمان است، نه صورتمان.
به هر کدام از ما صفاتی جداگانه عطا شده است.
اگر خدا می خواست همه عیناً مثل هم باشند، بدون شک همه را مثل هم می آفرید.
محترم نشمردن اختلاف ها و تحمیل عقاید صحیح خود به دیگران بی احترامی است نسبت به نظام مقدس خدا.
اندیشیدن به پایانِ راه کاری بیهوده است.
وظیفه ی تو فقط اندیشیدن به نخستین گامی است که بر می داری.
ادامه اش خود به خود می آید.
اگر چشم انتظار احترام و توجه و محبت دیگرانی، ابتدا این ها را به خودت بدهکاری.
کسی که خودش را دوست نداشته باشد ممکن نیست دیگران دوستش داشته باشند.
خودت را که دوست داشته باشی، اگر دنیا پر از خار هم بشود، نومید نشو،
چون به زودی خار ها گل می شود.
(( به کمپین نسلی ساخته خوش اومدید )) با مرورگر فایرفاکس یا گوگل کروم برای بهتر باز شدن وبلاگ استفاده کنید :) (( وبی برای خدمت به بشریت )) برای تبادل لینک و نویسندگی وب پیام بگذارید آدرس وبتون هم حتما بذارید ...
آدرس اینستاگرام خدمات تایپ و نقاشی :
https://www.instagram.com/kh.type.paint
برای مطالعه اهداف نسلی ساخته به پروفایل نسلی ساخته مراجعه کنید لینک منبع زیر :
http://naslisakhte.blogfa.com/profile
