باغ نرگس
چهارشنبه ۱۳۹۸/۰۴/۱۹
10:57
صبح سحر که پرنگشوده است آفتاب
می آیی و سمند تو را عشق در رکاب
روشن به توست چشمم و در پیشوازِ تو
کوچکترین ستاره ی چشمانم آفتاب
بِشکُف که چتر باز کنی بر سرِ جهان
ای باغ نرگس ! ای همه چون غنچه در نقاب
ای چشمه ی زلال که با آرزوی تو
از صد سراب رد شده ام در هوای آب
ساقی!خمار می کُشدم گر نیاوری
از آن میِ هزار و دوصد ساله ام شراب
با کاهلی به پرده ی پندار مانده اند
ناباوران وصل تو ، جمعی ز شیخ و شاب
بیدار اگر به مُژده ی وصلت نمی شوند
با بیم تیغ تیز برانگیزشان زخواب
آری وجودِ حاضر و غائب شنیده ام
ای آنکه غیبت تو پُر است از حضور ناب
با شوق وصل ، دست ز عالم فشانده ایم
جز تو به شوق ما چه کسی می دهد جواب؟
شاعر: حسین منزوی
