قاعده ی بیست و نهم صوفی مسلکانی
تقدیر به آن معنا نیست که مسیر زندگی مان از پیش تعیین شده. به همین سبب این که انسان گردن خم کند و بگوید «چه کنم، تقدیرم این بوده»، نشانه ی جهالت است.
تقدیر همه ی راه نیست، فقط تا سر دوراهی هاست.
گذرگاه مشخص است،
اما
انتخاب گردش ها و راه های فرعی در دست مسافر است.
پس نه بر زندگی ات حاکمی و نه محکومِ آنی.
این را بیست و نهمین قاعده می گوید.
