در لایتناهی حیات - آنجا که ساکنم - همه چیز عالی و کامل و تمام عیار است، هر الگوی مقاومت درونم را تنها به سیمای چیزی می بینم که باید رها شود. آنها بر من اقتداری ندارند. من اقتدار جهان خویشم.
من با دگرگونیهایی که در زندگیم پیش می آیند تا جایی که بتوانم همنواختم.
من خود را و شیوۀ دگرگونیم را تأیید می کنم.
من بهترین کاری را که از من بر می آید انجام می دهم، کارم هر روز آسانتر می شود.
من شادمانم که در آهنگ و جریان زندگی همواره در حال دگرگونی خویش قرار دارم.
امروز روزی شگفت انگیز است. من انتخاب می کنم که امروز را اعجاب انگیز کنم.
در جهان همه چیز نیکوست.
اصولی که اکنون بر آن کار خواهیم کرد عبارتند از:
- پرورش اشتیاق برای رها کردن.
- تسلط بر ذهن.
- آموختن اینکه چگونه بخشودن خود و دیگران، رهایمان می کند.
گاه می بینم مشکل در مسیر دیگر شروع به تغییر می کند، و موجب فهم و بینش بیشتر می شود.
«من اکنون می فهمم که خودم این وضع را آفریده ام، و اکنون مشتاقم آن الگوی آگاهیم را که مسبب این وضع است رها کنم.»
در آینه، خود را مجاب کنید که این بار آماده هستید که از اسارت گذشته، بیرون بیایید.
خود کائنات، یا ذهن نیمه هوشیار شما، خود به انجام چگونگیها خواهد پرداخت. هر اندیشه ای که به ذهنتان بگذرد و هر کلامی که بر زبانتان جاری شود، پاسخ خواهد یافت و نقطۀ اقتدار در این لحظه است. اندیشه هایی که در این لحظه ذهنتان می گذرد و کلامی که در این لحظه بر زبانتان جاری می شود، آیندۀ شما را خواهد آفرید.
ذهن شما وسیله است.
شما بسی فراتر از ذهن خود هستید.
اندیشه هایی که «انتخاب می کنید»، تجربه های شما را می آفریند.
در باطن شما هوشمندی و اقتدار وصف ناپذیری هست که مدام به اندیشه ها و کلام شما پاسخ می دهد.
شما می توانید اندیشه های قدیم خود را متوقف کنید و از اندیشه های کهنه دست بر دارید.
شما قربانی در ماندۀ اندیشه هایتان نیستید، بلکه حاکم ذهن خود هستید؛ احساسی بسیار نیکو به شما دست می دهد.
آیا پس از خواندن بخش بالا، تغییر محسوس را در تن خود مشاهده می کنید؟ توجه کنید که تا چه اندازه به چیزی چسبیده اید، و این انقباض را با تن خود انجام می دهید یا با ذهن خود؟
در این حالت آسوده و راحت، به خود بگویید: «من مشتاقم که رها شوم. من رها می کنم. من رها می شوم. من هر فشاری را رها می کنم، من هر ترسی را رها می کنم. من هر خشمی را رها می کنم. من هر احساس گناهی را رها می کنم. من هر غم و اندوهی را رها می کنم. من همۀ محدودیت های کهنه را رها می کنم. من رها می کنم و در آرامشم. من با خود در آرامش. من با فرآیند زندگی در آرامشم. من ایمن هستم.»
تمرین بالا را دو سه بار انجام دهید. سهولت رها کردن را احساس کنید. به محض بروز اندیشه های سختی و دشواری، تمرین بالا را تکرار کنید. مدت زمانی طول می کشد تا این روند، جزئی از وجودتان شود.
در یافتن این نکته است که چسبیدن به گذشته - هر چه بوده و هر اندازه نیز که هولناک بوده - تنها خود ما را آزاد می دهد. «آنها» اصلا اهمیت نمی دهند. معمولا «آنها» خبر هم ندارند. از نپذیرفتن اینکه به طور کامل در همین لحظه زندگی کنیم، تنها خود را آزار می دهیم.
گذشته تمام شده و رفته و آن را نمی توان عوض کرد. تنها می توانیم این لحظه را تجربه کنیم. حتی زمانی که افسوس گذشته را می خوریم، خاطرۀ گذشته را در این لحظه تجربه می کنیم؛ و از این طریق، تجربۀ راستین این لحظه را از دست می دهیم.
همۀ رویدادهای گذشتۀ زندگیمان می توانند همین گونه باشند، وقتی گذشته ها را رها می کنیم، آزاد می شویم تا از تمام قدرت ذهن خود برای کام جویی از این لحظه، و آفرینش آینده ای عظیم، استفاده کنیم.
بخشایش
گام بعدی، بخشایش است. بخشیدن خودمان و دیگران، ما را از گذشته ها رها می کند.
محبت همواره پاسخ هرگونه شفاست و راهی که به محبت می انجامد، بخشایش است. بخشیدن، نفرت و انزجار را نابود می کند. من برای این روش، چند راه پیشنهاد می کنم.
تمرین: نابود کردن نفرت
امت فاکس برای نابود کردن نفرت، تمرینی قدیمی دارد که همیشه مؤثر بوده است. او توصیه می کند که آرام بنشینید و چشمان خود را ببندید و بگذارید که جسم و ذهنتان استراحت کند. آن گاه خود را در تآتری تاریک مجسم کنید. صحنه ای کوچک جلو شماست. شخصی را که بیش از همه از او نفرت دارید، بر آن صحنه قرار دهید. وقتی این شخص را به روشنی دیدید، همۀ موهبت های نیکو را برای مجسم کنید. همۀ موهبت هایی که برای او پرمعنا خواهد بود. او را متبسم و خوشبخت ببینید.
چند دقیقه این تصور را نگاه دارید، آن گاه بگذارید محو شود. من دوست دارم که گامی بر این گام بیفزایم. وقتی او صحنه را ترک می کند، خود را بر صحنه قرار دهید. ببینید که همۀ موهبت های نیکو به سراغ شما نیز می آیند. خود را نیز متبسم و خوشبخت ببینید. بدانید که نعمت کائنات در اختیار همۀ ماست.
تمرین بالا ابرهای تیرۀ نفرت و انزجاری را که بیشتر ما همراه داریم نابود می کند.
در قلب شما آن قدر محبت هست که می توانید با آن تمام این سیاره را شفا دهید. اما اکنون بگذارید از این محبت برای شفای شما استفاده کنیم. تابش گرما و ملاطفت و ملایمت را در کانون دل خود احساس کنید. بگذارید این احساس، طرز تفکر و شیوۀ گفتاری را که دربارۀ خود دارید، عوض کند.
کتاب شفای زندگی
نوشته لوییز هِی
ترجمۀ گیتی خوشدل
