قاعده ی بیست و سوم صوفی مسلکانی
زندگی اسباب بازی پر زرق و برقی است که به امانت به ما سپرده اند.
بعضی ها [مثل من] اسباب بازی را آن قدر جدی می گیرند که به خاطرش می گریند و پریشان می شوند.
بعضی ها هم همین قدر که اسباب بازی را به دست می گیرند کمی با آن بازی می کنند و بعد می شکنندش و می اندازندش دور.
یا زیاده بهایش می دهیم، یا بهایش را نمی دانیم.
از زیاده روی بپرهیز.
صوفی نه افراط می کند و نه تفریط.
صوفی همیشه میانه را برمی انگیزند.
