زیبایی واقعی
زیبایی واقعی
یک شرکت موفق در زمینۀ تولید محصولات آرایشی، طی یک اعلان عمومی در یک شهر بزرگ از مردم درخواست کرد تا نامه ای مختصر دربارۀ زیباترین زنی که می شناسند، همراه با عکس آن زن، برای آنها بفرستند .... در عرض چند هفته، هزاران نامه به شرکت ارسال شد.
در بین همۀ نامه های دریافتی، نامۀ یک پسر جوان توجه کارکنان را جلب کرد و فورا آن را به دست رئیس شرکت رساندند. آن پسر در نامه اش نوشته بود خانوادۀ آنها از هم پاشیده شده و در محله ای فقیرنشین زندگی می کنند. با تصحیح برخی کلمات، خلاصۀ نامۀ او به شرح زیر است:
«زن زیبایی یک خیابان پایین تر از ما رندگی می کند. من هر روز او را ملاقات می کنم. او به من این احساس را می دهد که من مهم ترین پسر دنیا هستم. ما با هم شطرنج بازی می کنیم و او به مشکلات من توجه دارد. او مرا درک می کند و وقتی او را ترک می کنم، همیشه با صدای بلندی می گوید که به وجود من افتخار می کند.»
آن پسر نامه اش را با این مطلب خاتمه داده بود: «این عکس نشان می دهد که او زیباترین زن دنیاست. امیدوارم همسری به این زیبایی داشته باشم.»
رئیس شرکت در حالی که تحت تأثیر این نامه قرار گرفته بود، خواست که عکس این زن را ببیند. منشی عکس زنی متبسم و بدون دندان را به دست او داد که سنی از او گذشته بود. موهای خاکستریش را دُم اسبی کرده و چین و چروک های صورتش در خطوط چین و چروک های چشمانش محو شده بود.
رئیس شرکت با تبسم گفت: «ما نمی توانیم از این خانم برای تبلیغ استفاده کنیم. او به دنیا نشان می دهد که محصولات ما لزوما ارتباطی با زیبایی ندارند.»
انسان واقعی کسی است که بیشتر از آنچه از جهان می گیرد، به آن می افزاید.
جورج برنارد شاو
کتاب من، منم؟!
داستانهای کوتاه و شگفت انگیز
جلد یکم
مترجم و گردآور:
امیررضا آرمیون
