همراه معبد تنهایی
شعر نو
همراه معبد تنهایی
این جسم ما مَعبد خداست
مَنبعِ هَمزَن مجموعِ کارهای ماست
ای انسان که روحت همراهِ معبد تنهایی هاست
یادِ خدا کن که مونس درگه نومیدی ست
همراه راه سختی ها و مشکلاتَ ست
بدون توقع برکت می دهد
در مهربانیش کلام و دل پلیدی نیست
ولی انسان کافر خوابیده در سراب فراموشی یاس
که نه راه برگشت دارد، نه راه به جلو دارد
شبی خوابیده بر بالین
مومن ترس دارد که گمراهش نکنند با وعده های سَرخرمن
ای سلامتی برگرد!
«ای سلامتی که پیام آور و هُشدا دهنده ی آزمایش الهی هستی»
ای سلامتی
از من نشو ناراحت، از من نشو ناراحت
که کارهایم از روی نادانی ست
ای پای ضرب دیده کامل خوب شو
با امید خوب می شوی چون خدا هست
دور شو ای آشوبگر، نزدیک شو ای خردمند
گر بلایی ست سیه، رهایش کن
این بلا زِ رسیدن به رشد بلوغی،
رهایی، شادی، زندگی
یاد خدا، مهربانی، شاکر بودن
صبوری، امید، موفقیت، و ... ست
خدا و جاودانگی ست
شیطان و نابودی ست
همه ی وسوسه های شیطان دروغ اند
مادیات افراطی سایه ی غَم آورد
کینه ها مریضی آوَرَند
رود استادِ زندگی زِ رفتار و درون و کلامی زیبا
و ز یاد خُداست بَس ...
شاعر: شکیبا نعیمی
تمرین: 2
شعر بر وزن یکی از شعرهای دکتر علی شریعتی
بر وزن این شعر:
راهب معبد خاموشی
این نگهبان سکوت
شمع جمعیت تنهایی
راهب معبد خاموشی ها
امیدوارم خوشتون اومده باشه
آدرس پیج اینستاگرام نوشته های دیگه ام:
