*** کـــمپیــن نــســلی ســـاختــه ***

تولدی نو

یکشنبه ۱۴۰۴/۰۱/۱۷

10:41

شکیبا نعیمی

تولدی نو

تولدی نو بُوَد هر که با خُدا بُوَد

زِ پلیدی نَفسانی شیطانی دُور بُوَد

حسودی دل بُوَد هر که با شیطان بُوَد

مهربانیِ دل بُوَد هر که با خدا بُوَد

درونی زیبا بُوَد هر که با خدا بُوَد

پلیدی درونی بُوَد هر که با شیطان بُوَد

شاعر: شکیبا نعیمی

تمرین یک

که این شعر بر وزن این شعر ساخته شده

توانا بُوَد هر که دانا بُوَد

زِ دانش دِل پیر بُرنا بُوَد

خوشتون اومد نظر بدید موفق باشید

موضوعات مرتبط: دانشگاه نسلی ساخته

برچسب‌: شعری نو

همراه معبد تنهایی

یکشنبه ۱۴۰۴/۰۱/۱۷

10:40

شکیبا نعیمی

شعر نو

همراه معبد تنهایی

این جسم ما مَعبد خداست

مَنبعِ هَمزَن مجموعِ کارهای ماست

ای انسان که روحت همراهِ معبد تنهایی هاست

یادِ خدا کن که مونس درگه نومیدی ست

همراه راه سختی ها و مشکلاتَ ست

بدون توقع برکت می دهد

در مهربانیش کلام و دل پلیدی نیست

ولی انسان کافر خوابیده در سراب فراموشی یاس

که نه راه برگشت دارد، نه راه به جلو دارد

شبی خوابیده بر بالین

مومن ترس دارد که گمراهش نکنند با وعده های سَرخرمن

ای سلامتی برگرد!

«ای سلامتی که پیام آور و هُشدا دهنده ی آزمایش الهی هستی»

ای سلامتی

از من نشو ناراحت، از من نشو ناراحت

که کارهایم از روی نادانی ست

ای پای ضرب دیده کامل خوب شو

با امید خوب می شوی چون خدا هست

دور شو ای آشوبگر، نزدیک شو ای خردمند

گر بلایی ست سیه، رهایش کن

این بلا زِ رسیدن به رشد بلوغی،

رهایی، شادی، زندگی

یاد خدا، مهربانی، شاکر بودن

صبوری، امید، موفقیت، و ... ست

خدا و جاودانگی ست

شیطان و نابودی ست

همه ی وسوسه های شیطان دروغ اند

مادیات افراطی سایه ی غَم آورد

کینه ها مریضی آوَرَند

رود استادِ زندگی زِ رفتار و درون و کلامی زیبا

و ز یاد خُداست بَس ...

شاعر: شکیبا نعیمی

تمرین: 2

شعر بر وزن یکی از شعرهای دکتر علی شریعتی

بر وزن این شعر:

راهب معبد خاموشی

این نگهبان سکوت

شمع جمعیت تنهایی

راهب معبد خاموشی ها

امیدوارم خوشتون اومده باشه

آدرس پیج اینستاگرام نوشته های دیگه ام:

@dastan.k.b.delneveshte.t.p.k

موضوعات مرتبط: دانشگاه نسلی ساخته

برچسب‌: شعری نو

همه جا خداست!

یکشنبه ۱۴۰۴/۰۱/۱۷

10:37

شکیبا نعیمی

همه جا خداست!

من، دختری هستم __
پای تا سرم، همه سلامت
همه‌ی تنم سرسبزِ امید
همه‌ی تنم سرمستِ بهار __
که تَک تَک سلول بدنم، سرود فروردین می‌خوانَد
و به اِمداد خدا، پیامبران، کائنات، نشانه‌ای ناگاه __
خود درونِ خودم را به خود واقعیم آورد، همه‌ی جانم آرام و شاد و سلامت و پر از برکت شد
و شادی معنوی گرفتم.

شاعر و نویسنده: شکیبا نعیمی

بر وزن این شعر نوشتم
👇
همه جا پاییزست!

من، درختی بودم__
پای تا سر، همه سبز
همه سرسبزِ امید
همه سرمستِ بهار __
که هر شاخه‌ی من نغمه فروردین بود
و به اِمدادِ سبکپویه نسیمی، ناگاه __
برگ برگم همه رامِشگر صحرا بودند
بزم مارنگین بود.

شاعر : مهدی سهیلی
کتاب سُرود قرن
مجموعه شعر

موضوعات مرتبط: دانشگاه نسلی ساخته

برچسب‌: شعری نو