شمـــــــــــــــا لیاقت خوبی ها را دارید....
شما لیاقت خوبی ها را دارید..
یک لحظه فکر کنید. الان واقعا چه می خواهید؟ امروز چه آرزویی برای زندگی خود دارید؟ درباره آن فکر کنید و بعد بگویید: «من برای خود ___ می پسندم.» (هر آن چه که همیشه آرزویش را داشته اید، بگویید.) در این گونه مواقع بیش تر ما از گفتن آرزویمان باز می مانیم. دلیل آن هم این است که تصور می کنیم لیاقت رسیدن به آرزوهایمان را نداریم. قدرت شخصی ما وابسته به آمادگی ما برای پذیرش خوبی هاست. اگر احساس بی ارزش بودن می کنیم، منشأ آن در تجربیات دوران کودکی ماست. ولی این جا هم می توانیم خود را از شر تجربیات تلخ دوران کودکی خلاص کنیم. گاهی بعضی ها سراغ من می آیند و می گویند: «لوئیزه، جملات تلقینی بر من اثر ندارد.» در واقع ایراد از جملات تلقینی نیست بلکه دلیل آن این است که ما شایستگی خود را برای داشتن خوبی ها باور نداریم.
می توانید امتحان کنید که آیا این مسأله در مورد شما هم صادق است یا نه! بدین ترتیب که جملات تلقینی را به زبان آورید و به افکاری که با گفتن این جملات به ذهن شما خطور می کنند، توجه نمایید. سپس افکار خود را یادداشت کنید، تا افکارتان به صورت مکتوب و کاملاً واضع جلوی چشم هایتان قرار بگیرد. تنها چیزی که مانع شما برای قبولی نیکی ها یا دوست داشتن خودتان است فکر یا تصور غریبی است که شما آن را به عنوان واقعیت پذیرفته اید.
وقتی ما خود را شایسته خوبی ها ندانیم، زیر پای خود را خالی می کنیم و اتفاقات ناگواری را به جان می خریم. ممکن است گرفتاری و آشفتگی به بار آوریم، چیزهایی را از دست بدهیم، به خود آسیب برسانیم یا دچار ناراحتی های جسمانی شویم. باید باور کنیم که برای داشتن تمام خوبی هایی که زندگی به ما هدیه می کند، شایستگی داریم.
اگر بخواهیم برنامه های قدیمی و منفی را کنار بگذاریم و پدیده شگرفی در زندگی خود به وجود بیاوریم، با کدام اندیشه های نو باید شروع کنیم؟ اصول مطمئنی که شما می توانید به آن تکیه کنید، کدام است؟ چه باید بدانید، باور کنید و بپذیرید؟
برخی اندیشه های نو برای آغاز کار این گونه اند:
* من با ارزش هستم.
* من خود را دوست دارم.
* من لیاقت خوبی ها را دارم.
* من خود را مجاز به خودباوری و عزت نفس می دانم.
این افکار پایه ای بنیادین برای خودسازی شما خواهد بود و می توانید با تکیه بر آن و با جملات تلقینی مناسب به هر آن چه که آرزویش را دارید، برسید.
همیشه وقتی سخنرانی علنی دارم، کسی پیش من می آید یا برایم می نویسد که در همان سالن سخنرانی تحت تأثیر قرار گرفته و متحول شده است. بعضی وقت ها، منظور از تحول فقط مسایل کوچک است که در پس آن واقعه ای نسبتاً عظیم نهفته است. اخیراً بانویی نزد من آمده بود و تعریف می کرد که غده ای در سینه اش داشته و در طی سخنرانی من این غده ناپدید شده است. او ندایی شنید و تصمیم گرفت چیزی را از خود براند. این مثال بسیار خوبی در وصف اوج قدرت ماست. اگر ما حاضر نباشیم، چیزی را از خود دور کنیم، اگر بخواهیم چیزی را که به نوعی به نفع ماست، نگهداریم، در این صورت ممکن است هیچ روش کاردرمانی اثربخش نباشد. ولی اگر یک بار تصمیم بگیریم که مانند این بانو چیزی را از خود برانیم، در اولین فرصت موفق به انجام آن می شویم.
اگر عادتی دارید که نمی توانید به راحتی از آن خلاص شوید، از خود بپرسید که چه فایده ای از این عادت عاید شما می شود؟ اگر هیچ جوابی برای آن نداشتید، طوری دیگری بپرسید: «اگر من این عادت را نداشتم، چه اتفاقی می افتاد؟ در بیش تر موارد جواب این است: «زندگی ام قشنگ تر می شد.» همیشه مسایل به این جا ختم می شود، که ما به نوعی گمان می کنیم، لیاقت زندگی بهتر را نداریم....
کتاب اسرار قدرت درون
لویس ال.های
ترجمه: پری نیکزاد
