می تــــــــوانید احـــــساس خوبی داشته باشید....
می تــــــــوانید احـــــساس خوبی داشته باشید....
اگر به شأن و وقار خود بها بدهیم و در آرامش به سر ببریم، امکان آن وجود دارد به این باور برسیم که نباید احساسات بزرگ داشته باشیم. اما خبر خوش این است که این طور نیست. می توانید احساسات و عواطف خود را تجربه کنید. می توانید اگر کسی به راستی شما را ناراحت کرد، عصبانی بشوید. وقتی عزیزی را از دست می دهید، می توانید به شدت اندوهگین بشوید. می توانید شادی و نشاط فراوان تجربه کنید. اشکالی ندارد اگر بترسید، مشوش شوید، به هیجان بیایید، در خودتان فرو بروید و بسیاری از احساس دیگر را تجربه نمایید.
ما انسان هستیم و عاطفه و احساس داریم. این ها کاملا طبیعی هستند. کاملا طبیعی است که احساسات عمیق داشته باشیم. اشکالی ندارد اگر این احساسات خود را بروز بدهیم. مجبور نیستیم از احساسات خود خجالت بکشیم. اشکالی ندارد اگر گریه کنیم. بروز ندادن احساسات چیز خوبی نیست. با این کار احساسات انباشت می شوند. چه بهتر که احساسات مان را بروز بدهیم، با آنها برخورد کنیم و بعد به سایر جنبه های زندگی مان بپردازیم.
اگر با بحران، تجربه های ناخوشایند و اوقات دشوار روبه رو هستیم، درست نیست اگر فکر کنیم باید پیوسته درپوشی بر این احساسات خود بگذاریم. درست نیست اگر فکر کنیم با بروز دادن احساسات مان در نظر دیگران ضعیف ظاهر می شویم و
بروز ندادن احساسات چیز خوبی نیست.
با این کار احساسات انباشت می شوند.
آنها باور می کنند که کنترل های خود را از دست داده ایم. می دانم ممکن است به نظر برسد با بروز احساسات از شأن و وقار خود می کاهیم، اما تجربه کردن احساسات موضوعی برخلاف داشتن شأن و وقار نیست، مگر اینکه احساسات خود را به شکلی بی تناسب بیان کنیم و یا زمان مناسبی را برای این کار انتخاب نکنیم.
حتی در مواقعی خشمگین شدن موضوعی کاملا به جاست، مشروط بر آن که خویشتن داری خود را از دست ندهیم و کاری نکنیم که بعدا پشیمان شویم و افسوس بخوریم. وقتی عصبانی می شویم، به دیگران نشان می دهیم که ما را آزار داده و رنجانیده اند. به آنها نشان می دهیم که رفتارشان تألم فراوانی در ما ایجاد کرده است. البته نباید بر سر موضوعات جزیی و بی اهمیت عصبانی بشویم. تنها وقتی لازم است و ضرورت دارد، خشم خود را نشان می دهیم. به همین شکل لازم نیست خشمگین بشویم و بر کسانی که گناهی مرتکب نشده اند، بتازیم. اگر نمی توانید خشم خود را به طور سازنده ابراز کنید، بهتر است دنبال راه های بگردید که بتوانید بدون آزار دادن دیگران خشم خود را ابراز نمایید. اما به هر صورت باید خشم خود را تخلیه کنید. در بطری کردن خشم به شما زیان می رساند.
تنها خشم نیست که نباید انباشته شود. هراس و اضطراب و شادی های بزرگ و یا سایر احساسات و عواطف هم نباید محدود و انباشته شوند. صرف این که احساسات بزرگ را تجربه می کنیم، بدین معنا نیست که کنترل خود را از دست داده ایم. می توانیم کاملا احساسی و عاطفی باشیم و با این حال بر آن چه ابراز می کنیم مسلط باشیم. اگر احساس بد نداشته باشیم، انسان نیستیم. این کاملا طبیعی است که احساس داشته باشیم و نباید اقدامی برای پنهان کردن آن صورت دهیم. البته می توانید دقت کنید و مراقب باشید که احساسات خود را به اندازه، متناسب و در زمان مناسب بروز دهید.
قوانین زندگی
ریچارد تمپلار
مهدی قراچه داغی
