دلنوشته صلح آمیز
جمعه ۱۴۰۴/۰۴/۰۶
12:2
گاهی به آینده می‌اندیشم؛ آینده‌ای که ایران، آمریکا و اسرائیل دور یک میز می‌نشینند، نه برای جدال و تهدید، بلکه برای گفتگو و همدلی. جهانی که در آن قدرت هسته‌ای فقط برای چراغ خانه‌ها، پیشرفت صنعت و درمان بیماران به کار می‌رود، نه برای ساخت بمب و هراس.
چه زیباست روزی که برق خانه‌های مردم ایران با همکاری و اعتماد ساخته شود و کودکان ما در پرتو صلح و دانش، به جای وحشت آزموده‌شدن، امید را تجربه کنند.
آرزو دارم سیاست جای خود را به انسانیت بدهد، و مذاکره جای تهدید را بگیرد. باشد که صلح، دوستی و رفاه بر خاک ایران بنشیند؛ و انرژی اتمی، حامل زندگی باشد نه ابزاری برای مرگ.
شعار: صلح برای ایران، صلح برای جهان
GapGPT-4.1 هوش مصنوعی
زیر نظر و ایده و پیشنهادات: شکیبا نعیمی
