مرده‌ها رو در حد بت می‌کنیم!!
مرده‌ها رو در حد بت می‌کنیم!!
در رسم زندگی هست تا انسان ها کنار هم زندگی می کنند
و زنده هستند کنار هم
بعضی ها شاید قدر هم رو ندونند و مدام با هم دعوا داشته باشند
و حتی آرزوی مرگ هم رو بکنند ناخواسته !
و بعد پشیمان شوند و عذرخواهی کنند
کلمات بار دارند هیچ موقع آرزوی مرگ کسی رو نکنید و از مرگ کسی شاد نشید
و همیشه طوری زندگی کنیم که کسی بعد از مرگ ما شاد نشود
در زنده بودن همه چیز عادی هست و حتی سراغ یکدیگر رو هم شاید کم بگیریم
ولی وقتی یکی می میرد به خصوص اگه بزرگی یا مقامی داشته باشد
آنچنان برایمان مهم می شود
حتی بعضی ها تا کسی می میرد در اینستاگرام یا استوری سریع آگهی ترحیم رو می گذارند
البته آگهی برای اطلاع رسانی خوب هست و کمی برای مرده خود ناراحتی کنیم و از خدا طلب آمرزش برایش کنیم
و عده ایی جمع شوند البته پلوخوری و خیرات هم هست ولی فاتحه شاید کم بفرستند
باید طوری زندگی کنیم که نیازی به فاتحه نداشته باشیم
ولی چرا وقتی زنده هستیم و کنار هم هستیم قدر یکدیگر رو نمی دانیم
حتی من دیدم وقتی عزیزشان می میرد کنار قبر او شبانه روز می روند و حتی محل زندگیشان در قبرستان هست
آیا این درست هست؟
قبرستان محل آلودگی هست
این مرده پرستی هست که در قبرستان کنار مرده زندگی می کنند
و ناله و زاری می کنند
در صورتی که روح مرده آزار می بیند با این کارها
روح از بدن جدا شده
این جسم معبد خاکی ما انسان ها هست
و هم روح ها به سوی خدا باز می گردد
هیچ انسانی ابدی نیست
همه ما انسانها روحمان برای خدا هست
پس در خودسازی و تکامل انسانی خود کوشا باشیم
تا در آن دنیا روسفید جلوی خدا باشیم.
مرده پرستی رو جای خدا پرستی نکنیم
همه یک روزی دیر یا زود می میرند
بهتر هست تا زنده هستیم قدر یکدیگر را بدانیم
و آثار و رفتار خوب از خود به جا بگذاریم
بزارید یک مثال ساده بزنم
مثلا پدر و مادر و فرزند
مثلا پدر و مادر به فرزند خود می گویند برو چایی بزار
فرزند کار داره و بی اعتنایی می کنه و نمی ره و حتی داد می زنه و می گه اَه چقدر مثلا چایی می خورید؟!
یک کار ساده هست چایی گذاشتن
و از گذاشتن یک چایی ساده امتناع می کنه
و حرف پدر و مادر خود رو زمین می زنه
و شاید دل پدر و مادر بشکنه
و پدر و مادر می گند کاش به تو نمی گفتیم و خودشون می رند چایی میزارند
همون بچه اگه فردا روزی خدای نکرده به پدر و مادر خود چیزی بشه
یاد آن روز می افته که پدر و مادرش ازش یک خواسته کوچولو خواسته بودند
و اون انجام نداد
و همین دچار عذاب وجدان می شه و کلی گریه می کنه.
پس تا زنده هستیم قدر یکدیگر رو بدونیم
برای جلوگیری از این که بعدش کسانی که کنارمون هستند زنده هست و بعد می میرند
مرده پرستی افراطی نکنیم
حتی بعضی ها مدام لباس سیاه می پوشند
لباس سیاه پوشیدن زیاد خوب نیست
ولی مرده ها در حد بت نکنیم
به جای آن از خدا برای مرده هایمان طلب آمرزش کنیم
و برای آنها هر پنج شنبه در حد توان برای آمرزش گناهان آنها خیرات دهیم
و وقتی زنده هستیم و کنار عزیزانمان هستیم قدر آنها رو بدانیم
تا بعد از مرگ عزیزانمان دچار عذاب وجدان نشیم
مرگ یک تولدی تازه هست
بعضی ها فکر می کنند با مرگ همه چیز تمام می شود
مثل نوزادی که در شکم مادر هست
و به دنیا می آید
مرگ هم همین طور هست
ما در این دنیا که مثل شکم مادر یا برای رسیدن به رشد بلوغی بلوغی هست
در دنیا و اسارت جسم اسیر هستیم
که با مرگ روحمان از این اسارت دنیایی آزاد و به سوی خدا پرواز می کنیم
روح از جسم خاکی به طرف خدای مهربان می رود
و باید جوابگوی کارهای خود در این دنیای خاکی باشیم
نویسنده و تجربه گر: شکیبا نعیمی
