حضرت صالح (ع)
حضرت صالح (ع)
یکی از پیامبرانی که اسم او در قرآن آمده، حضرت صالح (ع) است که نامش در قرآن یازده بار ذکر شده است. او از نواده های سام بن نوح از قبیلۀ ثمود بود، بعضی سلسلۀ نسب او را چنین ذکر نموده اند: «صالح بن عبید بن جابر بن ثمود» و بعضی دیگر او را به عنوان «صالح بن جابر بن ارم بن سام بن نوح» یاد کرده اند.
حضرت صالح (ع) به زبان عربی سخن می گفت، و 280 سال عمر کرد، قبرش در نجف اشرف یا بین حجرالاسود و مقام ابراهیم (ع) در کنار کعبه قرار دارد. (روایت شده: حضرت علی 0ع) در بستر شهادت، به امام حسن (ع) چنین وصیّت کرد: «وقتی که از دنیا رفتم، پیکرم را در پشت این شهر (نجف که پشت شهر کوفه به حساب می آمد) در کنار قبر دو برادرم هود و صالح (ع) به خاک بسپارید.» (بحار، ج 11، ص 379).
او از سوی خداوند برای هدایت قوم ثمود، فرستاده شد، و با تلاشهای شبانه روزی خود، آن قوم را به سوی خدا و نیکیها دعوت نمود، ولی آن قوم، از او اطاعت نکردند و سرانجام به عذاب سخت الهی گرفتار شدند. (اقتباس از تاریخ انبیاء، تألیف عماد زاده، ص 252- 258.)
حضرت صالح سوّمین پیامبری است که پس از نوح (ع) و هود (ع) یک تنه بر ضدّ بت و بت پرستی و طاغوتهای عصرش قیام کرد، و سالها با آنها مبارزه و ستیز نمود. (تفسیر المیزان، ج 10، ص 318.)
طبق بعضی از روایات، حضرت صالح (ع) در شانزده سالگی به دعوت قوم به سوی خداپرستی پرداخت، و 120 سال آنها را دعوت کرد، ولی جز اندکی، به او ایمان نیاوردند. (تاریخ انبیاء از: عماد زاده، ص 263 - تفسیر نور الثّقلین، ج 2، ص 47.)
در بخش بعد با دورنمایی از زندگی قوم ثمود آشنا خواهید شد....
کتاب قصه های قرآن
به قلم روان
محمد محمدی اشتهاردی
