ساختن کشتی نجات
ساختن کشتی نجات
حضرت نوح (ع) همچنان شب و روز در فکر رستگاری و نجات مردم از چنگال جهل و بت پرستی بود، ولی هر چه آنها را نصیحت کرد نتیجه نگرفت و هر چه آنها را به عذاب الهی هشدار داد و اعلام خطر کرد، دست از اعمال زشت خود برنداشتند، تا آنجا که با کمال گستاخی، بی پرده گفتند:
«ای نوح! با ما جرّ و بحث کردی، و بسیار بر حرف خود پافشاری نمودی (بس است!) اکنون اگر راست می گویی، آنچه را از عذاب الهی به ما وعده می دهی بیاور.»
از سوی خدا به نوح (ع) وحی شد: «جز آنان که (تا کنون) ایمان آورده اند، دیگر هیچکس از قوم تو، ایمان نخواهد آورد، بنابراین از کارهایی که بت پرستان انجام می دهند غمگین مباش.» (3- هود، 33 و 36.)
در این هنگام بود که خداوند دستور ساختن کشتی را به حضرت نوح (ع) داد، و به او چنین وحی کرد:
«وَاصنَعِ الفُلکَ بِاَعیُنِنا وَ وَحیِنا وَ لاتُخاطِبنِی فِی الّذِینَ ظَلَمُوا اِنَّهُم مُغرَقُونَ؛ و اکنون در حضور ما و طبق وحی ما کشتی بساز! و دربارۀ آنها که ستم کردند شفاعت مکن که همۀ آنها غرق شدنی هستند.» (4-هود، 37.)
حضرت نوح (ع) نیز مطابق فرمان خدا، قوم خود را از عذاب سخت الهی و بلای عظیم طوفان برحذر می داشت، ولی آنها به لجاجت خود می افزودند.
در بخش بعد با تمسخر و نیشخند قوم لجوج نوح (ع) آشنا خواهید شد....
کتاب قصه های قرآن
به قلم روان
محمد محمدی اشتهاردی
