تغذیه مناسب
شنیدهاید که "صبحانه رو خودت بخور، ناهار رو با دوستت تقسیم کن، شامت رو هم به دشمنت بده."؟ اما متخصصان علوم اجتماعی و تغذیه، ناهار رو مهمترین وعده غذایی میدونند، به ویژه به خاطر اجتناب از خطرات افت بعدازظهر.
اگر نخندید، نظر خودم رو براتون میگم: هیچیک از وعدههای غذایی نباید حذف شوند. هر کدام باید در جای خودش در بهترین زمان و بهترین کیفیت تغذیهای مورد توجه باشد.
مثلا اگر شام ساعت 6 بعدازظهر، با انتخاب یک غذای ساده و باکیفیت صرف بشه، تا زمان خواب هم هضمش به راحتی انجام میشه. یا صبحانهای با لبنیات سبک و بدون استفاده از مواد قندی زیاد، مثل آبمیوه، میتونه انرژی لازم برای شروع روز رو تامین کنه. تحقیقات پزشکی هم نشون داده که مصرف آبمیوه بهخصوص آب پرتقال در صبحانه برای سلامتی مضر هست.
در یک کلام بگم: در حقیقت باید از پرخوری و بدخوری، هر دو، اجتناب کرد.
یاد روزگار کودکیم افتادم. وقتی بچه بودم، میدیدم که بزرگترها بعد از نماز صبح نمیخوابیدند و سرگرم تهیه صبحانه میشدند. بعد از تناول صبحانه به سر کار میرفتند تا اذان ظهر. البته ممکن بود ساعت 10 صبح یک میانوعده ساده میل کنند. اذان ظهر نماز میخوندند چون عقیده داشتند این نماز اول وقتِ قبل از غذا، علاوه بر آثار روحی، برای حفظ سلامتیشون هم مهمه. بعد از ناهار استراحت کوتاهی داشتند تا برای فعالیتهای عصر آماده شوند. شام رو سر شب میخوردند و بعد از اون دورهمیهایی داشتند که الان برای ما نوستالژی شده.
با الان که مقایسه میکنم، میبینم همه چیز انگار به هم ریخته. شب دیر خوابیدن، صبح دیر بیدار شدن، صبحانه رو دیر خوردن، ناهار رو سرپایی و بعضا با فستفود گذراندن. استراحت کوتاه عصر هم که در کار نیست. حالا فکر میکنید مشکل بازدهی پایین ما در زندگیهای روزانهمون رو باید در کجا جستجو کرد؟
http://khaneyeminajoon.blogfa.com/
کانال تلگرام من: https://t.me/khaneyeminajoon
